स्व. भैरब गोपालया नामय् पौ छपौ

दाइ, ज्वजलपा  !
             झी न्हापा नमस्कार धायेगु चलन, थौं कन्हे ज्वजलपा । म्हुतुइ घानाथें जुइधुंकल, सकसियां । बिभाषीतसें नं थुइधुंकल थ्व नमस्कार धाःगु धकाः । दाइयात नं थथे हे धयाच्वना, ज्वजलपा ! दाइ ! छि अजूचाल जुइ  थ्व पौ च्वयाहःम्ह मनू, मथुरा साय्मि धाःम्ह सु जुल जुइ धकाः । छि पक्का नं अजू हे चाःगु खइ, छाय्धाःसा दाइनं जितः म्हस्यूगु हे मदुनि, न गनं खंगु हे खइ । अथे ला दाइयात नं जिं गनं खनागु याद मदु, नतुसुुतु ब्याःगु नं ख हे मखु । थथे म्हमस्यूम्ह मनुखं म्हमस्यूम्ह मनूयात पौ च्वयाहल धायेबले विश्वया च्यागू आश्चर्यजकं जूवन ला कि छु धयाथें च्वंवनेफु, करपिन्त । न्ह्यागु थजुइब्यु, दाइयात पौ च्वयेत ल्हाः उलिउलि सनाच्वंगु तःन्हु दत । थौं च्वया हे छ्वया । छकः क्वथ्यंक ब्वना बियादिसँ । दाइ ! जि पद्मोदय हाइस्कूलया विद्यार्थी,        एस्.एल्.सी.बलय् । थ्व बि.सं. २००८ सालपाखेया खँ । नेपालभाषा कयाः ब्वनागु । प्रेमदाइनं ब्वंकादीगु । उबलेया पाठ्य सपूm छगू “मुना स्वां” नं खः । उकी दाइयागु छपु कविता नं ब्वनेमाः । ‘आहा ! देश थ्व जिगु नेपाः ।’ राष्ट्रिय भावनां बिलिबिलि जाःगु । नेपाः बांलाःगु । चिकिचापुगु कबितासां स्वयेज्यूगु खँ ।‘च्वे दु हिमाल पर्वतराज, क्वे च्वन हिन्दुस्तान महान, पुण्य प्रकृतिया तसबिर तप्पाः ! आहा देश थ्व जिगु नेपाः ।’खः दाइनं धयादी थें च्वये पहाड पर्वतया जुजु हिमायया बास दुसा भौगोलिक स्थितिकथं क्वसं भराय्धंगु हिन्दुस्थान दु । अले यचुगु, पिचुगु, बांलाःगु, स्वःलिसे स्वये मगाःगु प्रकृति नं प्यख्यरं दु । अय्जुयाः दाइयात थ्व साप बांलाः ताल । दाइनं च्वयादी‘झरझर झरना क्वहाँवोगु पर्वतया खुसि अति बांलाः आतपतेजे चम्के जूगु चमचमथीगु व खुसि बांलाः ।’खः दाइनं धयादी थें पहाड पर्वतं क्वब्वां वयाच्वंगु लःधाः अले प्वालाप्वालाथीक बाःवयाच्वंगु व खुसिया लः नं साप बांलाः । स्वयेबले मन हे चंचं धाः । अय्जुयाः दाइयात थ्व नं बांलाः ताल । अले अन्तय् दाइनं धयादी ‘रस परिपूर्णगु स्वांया जा छु खँ, केवल कंझाः गुलि बांलाः मेमेथाय्या यक्व स्वया जा, भतिचा जक नं गन आपाः । आहा ! देश थ्व जिगु नेपाः ।’खः । दाइनं धयादीथें, कं हे बांलाः धासेंलि स्वांयागु ला खँ हे मन्त । बांलात । नस्वात । अले मेमेथाय् यक्व दुसांतबि झीथाय् दुगु भतीचा नं इमिथाय् स्वयाः तःजि । तःधी जुयां छु याये । किसिया ला नये मज्यू । चिक्कुसां थ्व नेपाः हे झः झः धाः । बांलाः । अति बांलाः । खः । अथे हे धकाः ब्वंकूगु । अथे हे च्वयाः जाँचय् नं पास जूम्ह जि । खः जुइ, उगु इलय् । आः अथे मखुत । दाइनं थःगु इलय् खंगु सुन्दरता व स्वच्छन्दता आः माला जुल छु, फुक्क हे थन अःखः जुयाबिल । दाइनं थ्व खँ स्यू ला, मस्यू ला । दाइनं खनादीगु बांलाःगु प्रकृतिया लु, आः गन दु धकाः माला जुइमाल । पर्वतं क्वब्वां वयाच्वंगु झ्वाला नं स्वयेथाय् मदु । खुसि न्हापा थें न्ह्या हे मन्ह्याये धुंकल । न्ह्याःगु लः स्वःसां चमचम मथी धुंकल । न्ह्यःने नं मनू म्वाय्कं मवं । वनीपिसं न्हाय्प्वाः तीमाः । थुल जुइ हला दाइनं जिगु खँ । छु याये । सत्य थ्व खः थांै खने दयाच्वंगु । कंझाः हे चतक्क च्वनाः बांलाः खनीगु दाइयागु मिखा धन्य खः । दाइ ला थ्व प्रशस्ति जकं खःला धया थें जू । मखु धयागु जूसा, ह्याउँयात ह्याउँ धायेगु खःसा, वाउँयात वाउँ धायेगु खःसा, सत्य इकिधिकि सनी मखु । सत्य, सत्य हे । दाइ ! सत्य थ्व खः कि थौं नेपाः वहे खयाः नं नेपामित वहे मखयेधुंकल । पुलांपिं वनी, न्हूपिं वइ । थ्वला संसारया चालचलन हे जुल । छम्ह वन । निम्ह वल । म्ह ग्वलं ल्याः खायेबले उपो खाःसां झी धयापिं मनूत, छधी, छपाँय् जुयाः च्वना मबिल । उकिं दुसां खनेमदया बिल । दुपिंके नं थः मांया आत्म न्हीकेत सकलें जाना मबिल । थम्हं थःगु भाय् ल्हानामबिल । स्वब्वय् छब्व मनूतसें थःगु भाय् ल्हायेगु ला त्वःते हे धुंकल । त्वःताः वनाच्वंगु दु । धुकुती मतँसे क्वजक वनेबले लिपा छु जुइ । अथे हे जुया वनाच्वन थन । दाइयात धयाच्वने माःगु मखुत ।०७ सालय् प्रजातन्त्र वल धाल । खः जुइ । क्रुर शासकया ल्हाःतिं झीपि मुक्त जुल धाल । खः ला, मखु ला । आः वयाः लोकतन्त्र धाल, गणतन्त्र नं वल धाल । खः ला, मखु ला । भ्वाथःगु गाडी चीकाः न्हूगुली च्वने दइगु ला धया थें जूगु नेपाः नं न्हूगु नेपाः दयेके हे धाःगु । खइ का धकाः च्वनागु । थ्वला भ्वाथःगु स्वयाः नं झन भ्वाथःगु जुयाबिल । थुल जुइ हला दाइनं जिगु खँ । छु धाये ।अथेभनं छु जुल ले अपाय्च्वः धकाः न्यने मास्ते वल जुइ दाइया । छु धाय्, धायेगु खँ ला च्वयां पूmचाइ थें मच्वं । अय्नं, मुख्य माःगु हे छु जनतायात ?  नयेत, च्वनेत, म्वायेत । जीवनया मूल आधारभूत आवश्यकता धयागु हे छु ? नसात्वँसा, लः, फय्, जः । थुपिं हे मखु ला । खः । खःसा अय्सा नयेत नसा माल । बजारया फुक्क फुक्कया भाः थाहाँ वनाच्वन । चि, चिकं, मचिकं दक्व दक्वया । प्यंथः धेबा दुम्हस्यां च्यागः फुके मालाच्वन । गन काःवनेगु । न्ह्याकथं मुनाःसां पुलाः न्यायेत स्वइपिन्त नं बजार शून्य जुयाच्वन । सरकारं बी मफया वन । ग्याँस सिलिण्डर उकुन्हु लँय् हे लाकालुकु यायेमाल । धाःसा पत्याः जुइ मखु दाइया । थन त्वनेत लः मदु । न्यान्हुइ छकः हिती लः वइ । न्हिकां झंगः, चाकां झंगः जुयाः म्वानाच्वने माः । न्हिनय् नं कां, चान्हय् नं कां । न्हिच्छिया झिंप्यंगू घौ मत स्याना हइ । थौंकन्हे । लोड सेडिङ्ग धाइगु जुयाच्वन । कल कारखाना, उद्योग ब्यवसायया ज्या मत मदयाः बाबू वनाच्वन । थन थथे हे जुयाच्वन । मेगु धयागु, च्वनेत थाय् माल । बुँ गन काःवने । छेँ छखा मदयेक जीवनभर बालं जक च्वनाः थःगु गतिपति दइ ला । थथे हे जुयाच्वन, यक्वसिया । दुपिं भचाभचासिया नं सतकय् लाःगु छेँ, तब्या यायेगुया नामय् डोजर हयाः घ्वाररर घिरर थुनाच्वन । धुफ्वः दनाच्वन । लापाँय् ख्वाख्वात्यानाकाःगु म्ह थें जुयाच्वन सतक सतकया छेँ । नेपाःयात आहा ! गये धायेगु आः । हालां हाले मदु । ख्वयां ख्वयेमदु । पुलिसं झातापाता याइ । थःगु पुर्खानिसें च्वना वयाच्वनागु, जग्गा धनी पुर्जा दःसा च्वने मदइन । जनताया लागि थ्व सरकार धाइ धायेत । थ्वहे सरकारं उठिबास यानाच्वन जनतायात । धायेगु छगू, यायेगु छगू । गनं थ्व नेपाःया आदिबासी जाति जनजातियात थिकः न्हुकाः देशं पिने ला वाये यनेत स्वःगु मखु ला ? हालत थन्याःगु जुयाच्वन, दाइ । छितः धायेगु ला, मधायेगु ला । छता मेगु नं धाये, संविधानयागु । दाइयागु ईयात ला पञ्चायती काल धाइ । शासकत राणा सरकार हे जुल । आः जनतां ल्यया छ्वःपिन्त सभासद धाइ । अनं मन्त्रीसन्त्रीत ल्यइ । जुजु मखु, आः राष्ट्रपति । ६०१ सांसदत दु । जनताया लागि धकाः म्वायेचुइक तलब व भत्त फयाः विधान दयेकेत वंपिं । निदँय् दयेके धाःपिसं प्यदँ दइन, दयेकूगु मखुनि । दयेकीगु हे खः ला, मखु ला । दये हे कूसां जनताया ख्वाः स्वयाः दयेकीगुया छु ठेकान दु । संघीय गणतन्त्रया सः थ्वयाच्वन । स्वायत्त राज्यया माग यानाच्वन । मबीगु चालबाजी जुयाच्वन । बी हे मखु धाःसा व ला ल्वाना हे कायेमाः । ल्वायेत छप्पँ जुइमाः सकलें । का, धयादिसँ दाइ, थ्व खँ खः ला कि मखु । थन थथे नं जुयाच्वंगु मदु दाइ । आः ययेगु छु ! दाइ ! च्वया जक वंसा मेगु नं यक्व खँ दनि । दाइया लाः ला, मलाः ला । अय्सा मेगु खँ लिपायात तयाः थौं थ्व पौ थन हे दिनाछ्वये ला कि छु याये दाइ ? छता खँ, दाइ गथें थन झाःसा हानं छिसं ‘आहा ! देश थ्व जिगु नेपाः’ धयाः थन्यागु कबिता च्वया मदीसां जी ला । थनया सारासारा जनता वाथावाथा कनाः दुनें दुनें मि जुयाः च्वंच्वंगु दु । सी बच्छि म्वाये बच्छि जुयाः म्वानाच्वंगु दु । लाकमं प्यंकेत तुति जक ल्ह्वने मफयाच्वंपिं, सकलें । गन प्यंके गन प्यंके जुयाच्वंगु तं गनं छितः दिकेहइ जनतां । आः नं ‘आहा ! देश थ्व ... धयाजूसा सरकारय् च्वंपिं छपुचः नायः नकिंतसें छितः स्वांमाः क्वखायेकाः तक्मा नं बीफु । छता खँ । थुखेर जनतायात म्हसीका दिसँ । इमिगु नुगलय् दुहाँ झासँ । मखुसा इमिसं छितः लाफः पीत वँय्चाः खिचायात ल्यू थें, थ्यंमथ्यं स्वंगू करोड जनतां लित्तुल्यू वयेफु । खँ थुइका दिसँ ।’अय्सा दाइ, थौं थन हे दिनाछ्वय् । झी लिपा नापलाये । थुकिया लिसः वःसा ल्यं खँ लिपा हे च्वये । हवस्सा !
   
      छिम्ह किजा भाजु,
     जि मथुरा साय्मिजु
  ११३२ सिल्लागा, दुतिया ।